Siğil koparan çekirge (Decticus verrucivorus) Çalıcırcırböcekleri (Tettigoniidae) ailesinden bir türdür. Türkiye'de Batı Karadeniz, Yukarı Sakarya, Yukarı Fırat, Erzurum-Kars alt bölgelerinde doğal yayılış göstermektedir. Yetişkin dişiler, otsu topluluklarına yakın çıplak topraklara tek yumurta bırakırlar. Yumurtalar iki yıl boyunca toprakta kaldıktan sonra, takip eden ilkbahar ortalarında nimfa yumurtadan çıkarlar. Temmuz başında yetişkin evresine ulaşmadan önce birkaç nimfa evresi geçirir. Çoğu yetişkin sadece Eylül ayına kadar hayatta kalır. Çalı çekirgeleri yaşam döngüsü boyunca doğru koşulları sağlamak için, yumurta bırakmak için çıplak toprağa, erken nimfa aşamaları için kısa otsular içeren bir bitki örtüsüne ihtiyaç duyarken, yetişkinler daha yuksek otlara ve çiçekli bitkilere ihtiyaç duyarlar. Güneşli, iyi korunaklı kalkerli otlaklar bu habitat mozaiğini sağlayabilirler ve çalı çekirgeleri genellikle bu ortamlarda gözlenebilirler.^[2]

Ovalarda ve dağl eteklerinde yerleşim ve tarım alanlarının artmasına bağlı olarak popülasyonlarında düşüş görülse de nispeten az risk altındaki türlerden birisidir.

2500 m yüksekliklere kadar; Doğu ve Kuzey İspanya ile Güney İngiltere'den Avrupa'ya ve ılıman Asya'dan Pasifik'e kadar yayılış göstermektedir.


Türkçe literatürde genellikle Siğil koparan çekirge olarak adlandırılsa da, bazı yörelerde çalı çekirgesi olarak bilinir. Bilimsel olarak Decticus verrucivorus (Linnaeus, 1758) şeklinde tanımlanır.

verrucivorus etimolojisi

Verrucivorus Latincede `siğil` anlamına gelen verruca kelimesi ile `iştahla yiyen` anlamına gelen -vorus sonekinin birleşiminden türetilmiştir; siğil-yiyen anlamındadır. Parantez içerisindeki kısaltmalar ve tarih bu taksonu ilk yayınlayan bilim insanını ve ilk yayın tarihini belirtir. Linnaeus kısaltması bilim insanı Carl Linnaeus (1707-1778) için kullanılmıştır; modern taksonominin babası, İsveçli bir botanikçi, doktor ve zoologdur.